Za zamkniętymi drzwiami- początek 253 roku

Gracze- Elizabeth Winchester, Marqus Theine

Elizabeth odbębniała w szpitalu kolejny dzień stażu. Odbębniała było idealnym odwzorowaniem jej stanu ducha. Czuła, że zupełnie tutaj nie pasowała i wiedziała, że brakuje jej charyzmy, czy też stanowczości tak bardzo niezbędnej podczas kontaktów z pacjentami. Wystarczyło na nią spojrzeć. Czy ona wzbudzała w kimkolwiek respekt? Zaciskała jednak zęby i robiła swoje wiedząc, że i tak nie spełni oczekiwań rodziny. Jedynym pozytywnym aspektem jej pracy w szpitalu był Josh. Jej przyjaciel odkąd sięgała pamięcią. Wiedziała, że zawsze może na niego liczyć w razie jakichkolwiek problemów. Zresztą byli umówieni na kawę w trakcie przerwy. W zasadzie mogłaby jeszcze iść na kawę z Ophelią ale jakoś nigdy jej to do głowy nie przyszło, zresztą po co jej kolejne kazanie. Zdecydowanie bardziej wolała unikać siostry co w takiej placówce nie stanowiło większego problemu.
Szła korytarzem i niosła stos kart pacjentów, które będzie musiała pouzupełniać. Nie przyznałaby się głośno do tego, ale lubiła tę pracę. Tylko ona i stos dokumentacji. Cisza i spokój. Dlatego nawet zbyt nie protestowała, kiedy ktoś zwalał na nią tę pracę. Zatopiona w swoich myślach nie zauważyła mężczyzny, który podążał korytarzem i również nie zwracał na nic uwagi. Efekt był łatwy do przewidzenia. Jej wszystkie dokumenty pofrunęły w górę górę by z cichym szelestem opaść na podłogę. Beth zamarła na sekundę a potem z cichym westchnięciem ukucnęła by wszystko pozbierać. Nawet jej nie przyszło do głowy by mieć do nieznajomego jakiekolwiek pretensje czy zacząć na niego wrzeszczeć. Zresztą krzycząca Beth, to byłby ewenement na skalę światową. Jej bronią był raczej cichy i zawzięty bunt.

Beth podniosła oczy na nieznajomego. Mimowolnie zarejestrowała, że nieznajomy jest przystojny. Wyraziste oczy i rysy twarzy schowane za brodą. Szczęki miał tak zaciśnięte, iż wydawało się, że zaraz eksplodują. Strój wskazywał na górnika, ale kobieta oczywiście o to nie zapytała o to nieznajomego. Pochyliła się i ponownie wróciła do zbierania dokumentacji.
Tak naprawdę pozbieranie jej na jeden stosik stanowiło dopiero połowę jej problemu, potem będzie musiała to wszystko posegregować i powkładać do odpowiednich teczek. Na pewno nie wyjdzie dzisiaj punktualnie z pracy.
Miała ochotę westchnąć głośno, ale oczywiście tego nie zrobiła, bo byłoby to niegrzeczne a Beth prawie nigdy nie bywała niegrzeczna, nawet wobec nieznajomych, którzy na nią wpadali. Zresztą to był szpital, tutaj pełno było zrozpaczonych i wyprowadzonych z równowagi ludzi.
- Dziękuję.- powiedziała, kiedy wyciągnął rękę w  jej stronę i oczywiście skorzystała z pomocy przy podnoszeniu się ale nie odpowiedziała na pytanie czy na nią wpadł bo to było oczywiste.
- Dziękuję, ale nie trzeba. One nie są ciężkie. Poradzę sobie, a po za tym wyraźnie pan się gdzieś spieszył. Nie chciałabym  przeszkadzać.- słowom towarzyszył uprzejmy uśmiech, nawet lekko się przesunęła by zejść mu z drogi.

Urodziwa, młoda kobieta, zauważył, zanotował w głowie. Aczkolwiek nie przeszło mu przez myśl aby flirtować z damą przed jego nosem, czy też zachować się inaczej jak podając pomocną dłoń. Wszak to jego wina, że papiery rozmiecione zostały po korytarzu, a ona prawie wylądowała zadkiem na podłodze. Pokręcił głową.-Nie, nigdzie się nie spieszę... Trochę dałem się ponieść myślom i emocjom. Wyciągnął obie dłonie przed siebie.-W ramach przeprosin, pomogę. W końcu to ja na Panią wpadłem. Jego twarz lekko złagodniała, uśmiechał się, niestety emocje nie sięgały oczu. Marqus nieczęsto dawał się ponieść, a gdy już się wyciszył, tak był trochę jak skała. Niewzruszony.

Elizabeth wcale się nie dziwiła, że dał się ponieść emocjom. W tym miejscu to nie było nic niezwykłego. Ludzie tutaj tracili swoich bliskich, martwili się o nich lub modlili o ich ocalenie. Oczywiście bywały przypadki, gdzie ktoś pojawiał się na rutynowe badania czy prosty zabieg, ale wtedy nie wywoływało to takiego wzburzenia, a już na pewnie nie u górnika. Panna Winchester nie wiedziała jeszcze, że kopalni wydarzył się kolejny wypadek. Zapewne później powiąże fakty, ale w chwili obecnej była zupełnie nieświadoma.
- Wyglądał pan jakby jednak się gdzieś spieszył a to naprawdę nie jest jakiś problem.- zaprotestowała uprzejmie i po mimo tego co ją czekało z tą dokumentacją, to przecież nie przyzna się do tego nieznajomemu, który jak widać był dosyć uparty. Beth nie miała innego wyjścia jak odpuścić bo spieraliby się tutaj nie wiadomo jak długo.
- Dobrze, w takim wypadku proszę za mną.- podała mu plik papierów i ruszyła w stronę pokoju, który zajmowała z kilkoma innymi stażystami.

Trochę nie wiedziała co ma zrobić z pustymi rękami, zresztą jak zawsze w takich sytuacjach. Stwierdziła, że skoro ma na sobie kitel i właściwie nie jest w sytuacji formalnej to może sobie pozwolić na to, by schować w kieszeniach uniformu dłonie.
- Zostawił pan pracownik na oddziale? Czyżby był wypadek w kopalni?- zapytała i zaraz pomyślała, że na szczęście nie mogło to być zbyt dużego w przeciwnym wypadku połowa szpitala byłaby już postawiona na nogi. Praca górników była bardzo niebezpieczna i ta grupa zawodowa była mocno wystawiona na napromieniowanie dlatego też zarabiali najwięcej, chociaż nie stanowili elity tego miasta. Tylko bardzo ambitni "starym sposobem" wspinali się tam, gdzie normalnie nie mieliby możliwości.
- Właściwie to jestem stażystką.- wyjaśniła w odpowiedzi na zadane pytanie.- Czyli lekarzem ale moja praca jest kontrolowana.- wyjaśniła bo nie wiedziała na ile nieznajomy zna się na hierarchii medycznej. Ona nie miała większego pojęcia o górnictwie.

Wypadki na kopalni zawsze bywają szalenie niebezpieczne bez względu na to czy są małe czy też nie.- chodziło jej oczywiście o ryzyko napromieniowania i mutacji. Joshua zapewne potrafiłby w tym momencie cały wykład na ten temat dać. W zasadzie ona też, ale przecież nie będzie nieznajomego zarzucać informacjami, które zupełnie go nie interesują. Pracując na kopalni najpewniej zdawał sobie doskonale sprawę ze wszystkich zagrożeń a przypominanie mu o nich mogło być pewnego rodzaju nietaktem, a jak wiadomo Beth nigdy w życiu nie dopuściłaby się takiej sytuacji, bo później musiałby się wstydzić za siebie.
- Proszę się nie przejmować, to naprawdę drobiazg.- oczywiście poukładanie tych wszystkich dokumentów nie zajmie jej pięciu minut ale to już był jej problem.- To naprawdę bardzo miłe z pana strony, ale rozumie pan, że dokumenty naszych pacjentów nie są jawne. - posłała mężczyźnie przepraszający uśmiech i miała nadzieję, że na tym się skończy dyskusja a górnik odpuści swoje zapędy pomocnicze.

-Tak, tak...racja. Oddał doktor dokumenty i cofnął się o krok wzdychając. Cóż miał zrobić teraz jak nie odejść?-Może mógłbym się odwdzięczyć kawą czy herbatą? W sensie przeprosić. Kolejne westchnięcie.-Za dużo dzisiaj tego wszystkiego, to mój pierwszy wypadek jako sztygara. Lekarze chyba byli przyzwyczajeni do częściowej wylewności pacjentów i ich martwiących się znajomych/rodziny/itp...-Pewnie nie wyjdę stąd do wieczora, więc gdyby chciała się Pani wybrać na coś to będę w holu.

Elizabeth wzięła dokumenty do ręki i miała ochotę przestąpić z nogi na w trochę nerwowym geście, ale nie zrobiła tego. Stała nadal dzierżąc w dłoni plik papierów, które nadal czekały na poukładanie. Ewidentnie było widać, że mężczyzna nie ma zamiaru odejść, a może że nie chce. Stażystka była go w stanie zrozumieć.
Po pierwszych słowach nieznajomego na jej buzi pojawił się lekko spłoszony wyraz twarzy ale w chwilę później w ciemnych oczach pojawiło się zrumienienie.
- To na pewno jest dla pana bardzo trudne.-opanowała chęć położenia ręki na jego ramieniu w pocieszycielskim geście. Nie wypadało się tak spoufalać z obcymi bez względu na to jak bardzo jej było go żal.
Jeszcze przez chwilę wahała się co ma zrobić, ale coś w postawie nieznajomego wzbudziło jej współczucie a po za tym nie była człowiekiem, który odwracałby się od cudzego nieszczęścia. Dlatego też skinęła lekko głową.
-Mogę się z panem napić herbaty.- nie była pewna swojej decyzji ale mężczyzna naprawdę wyglądał jakby potrzebował towarzystwa drugiej osoby.- Muszę tylko najpierw skończyć te papiery.- dodała by nie było wątpliwości, że musi najpierw wykonać obowiązki zawodowe.

Cisza na korytarzu przeciągała się niepokojąco. Panna Winchester poczuła się bardzo niezręcznie i już żałowała, że zgodziła się na wspólne picie herbaty. Pomyślała, że mężczyzna teraz żałował swojej propozycji i rozmyślał jakby się z niej wykręcić. Ni pomyślała, że meżczyzna obawia się konsekwencji w pracy, a przecież powinna, tyle, że brała go za kogoś ważnego, kto nie będzie ponosił konsekwencji tego wypadku.
Nie lubiła, kiedy ktoś uśmiechał się ale tylko ustami. Oczy stanowiły odzwierciedlenie prawdziwych uczuć człowieka i kiedy pozostawały nieruchome sugerowały, że coś jest nie tak. W tym wypadku Elizabeth nie potrafiła jednak stwierdzić co jest przyczyną.
- Dobrze.- w jej głosie można było wychwycić lekkie wahanie.- Zatem do widzenia.- kiwnęła uprzejmie głową i ruszyła w kierunku swojego gabinetu. Istniała szansa, że do wieczora górnik zupełnie się rozmyśli i wcale nie będzie chciał się z nią spotkać i wypić herbaty.
Zerknęła na dokumenty i westchnęła. Czekało ją kilka godzin intensywnej pracy, jeżeli miała zdążyć na umówione spotkanie.